Pierwszy rok życia dziecka • Prawidłowy rozwój dziecka • Asymetria u niemowlaka - objawy, leczenie, profilaktyka • Problemy dzieci z wadami słuchu • Rozwój niemowlaka - 10 miesiąc • Odruch Moro - jak wygląda, ile trwa, jak go wyciszyć, nieprawidłowości • Rozwój niemowlaka - 7 miesiąc • Rodzice zbierają na najdroższy
Niestety u małego dziecka katar i zatkany nosek to bardzo częsta przypadłość, która utrudnia oddychanie, ssanie oraz spanie. Przez te kłopoty maluszek może stać się rozdrażniony i marudny, więc należy jak najszybciej podjąć działania, które pomogą pozbyć się kataru. O ile ma się do czynienia z infekcją wirusową, z katarem i zatkanym nosem można sobie poradzić domowymi sposobami. Jeśli jednak dolegliwości utrzymują się przez dłuższy czas lub stan zdrowia maluszka się pogarsza, musisz udać się do pediatry. Wielu rodziców zastanawia się, co na cieknący katar u dziecka jest najlepsze i jak postępować w przypadku zachorowania maluszka. W żadnym przypadku nie należy bagatelizować problemu, ponieważ katar może przerodzić się w poważniejsze choroby, takie jak zapalenie uszu czy zatok. Jak ulżyć dziecku w katarze? Istnieje kilka sposobów na przyniesienie maluszkowi ulgi w katarze. Przede wszystkim, zadbaj o to, aby podczas snu główka dziecka znajdowała się nieco wyżej niż klatka piersiowa. Dzięki temu katar będzie swobodnie spływał, a nie zatykał nos dziecka uniemożliwiając mu oddychanie. Warto jednak zwrócić uwagę na to, aby całe łóżeczko lub materac były przechylone. Lepiej nie podkładać dziecku dodatkowej poduszki bezpośrednio pod główkę, ponieważ jest to niezdrowe dla młodego kręgosłupa, a może być nawet niebezpieczne. Dobrym sposobem jest również układanie dziecka do snu na brzuszku, dzięki czemu wydzielina będzie mogła wypływać z nosa. W ciągu dnia i bezpośrednio przed snem oczyszczaj nos za pomocą aspiratora. Pomóc mogą również specjalne preparaty zawierające wodę morską. Mają one za zadanie rozpuszczenie wydzieliny i ułatwienie jej usunięcia. Alternatywą dla wody morskiej jest sól fizjologiczna. Ulgę dziecku przyniosą także inhalacje, najlepiej z ziołami lub olejkami eterycznymi. Dzięki inhalacjom zmniejszy się obrzęk śluzówki, a wydzielina będzie szybciej wypływała z noska. Sprawdź: Jakie są rodzaje kataru u dziecka? >> Co na katar u rocznego dziecka: domowe sposoby Gdy maluch ma katar, warto zadbać o odpowiednie warunki panujące w dziecięcym pokoju oraz całym domu. Pamiętaj, aby regularnie wietrzyć mieszkanie, szczególnie przed snem. W nocy temperatura w pokoju dziecka nie może być zbyt wysoka, powinna wynosić około 19 – 21⁰C. Podczas wietrzenia najlepiej zabierz dziecko do innego pokoju, aby nie znalazło się w przeciągu. Oprócz wietrzenia, niezwykle istotne jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Suche powietrze powoduje, że śluzówka w gardle i nosie malucha wysycha, dlatego też najlepiej postawić w pokoju nawilżacz powietrza, miseczkę z wodą lub powiesić na kaloryferze mokry ręcznik. Świetnym sposobem na podniesienie wilgotności w dziecięcym pokoju jest umieszczanie tam suszarki z rozwieszonym praniem. Bardzo często dziecko podczas kataru traci apetyt, nie chce próbować nowych smaków, a nawet jeść potraw, które do tej pory lubiło. To nic dziwnego, ponieważ zatkany nosek utrudnia jedzenie i ssanie. Ważne jest jednak, aby dziecko dużo piło. Bezpośrednio przed karmieniem najlepiej udrożniać nosek, aby maluch jadł chętniej. Zobacz: Czym lepiej zwalczać katar? Fridą czy katarkiem? >> Dolegliwości niemowląt Ulewanie u niemowląt: Co robić, gdy niemowlakowi się ulewa? Skąd się bierze ulewanie u niemowląt? Przyczyną ulewania jest zbyt wolny rozwój układu pokarmowego noworodka. W pierwszych miesiącach życia układ pokarmowy może być niedojrzały przez co mechanizm odpowiedzialny za zamykanie... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Kaszel u niemowlaka [rodzaje, przyczyny, leczenie] Kaszel u niemowlaka, choć ma wiele przyczyn i nie zawsze jest oznaką choroby, zazwyczaj budzi u rodziców spory niepokój. Jak szybko rozpoznać jaki rodzaj kaszlu męczy maluszka i szybko wdrożyć... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Czerwona pupa u niemowlaka Czerwona pupa u niemowlaka to jedna z najczęstszych dolegliwości występujących u maluszków. Pojawia się nawet przy odpowiedniej pielęgnacji. Niewielkie zaczerwienienia mogą przerodzić się w pieluszkowe zapalenie skóry, dlatego należy zwrócić... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Niepokojące kupki u niemowlaka Mawia się, że młodzi rodzice po narodzinach potomka zmieniają się w nudnych ludzi, którzy w kółko gadają wyłącznie o kupach i pieluszkach. Coś w tym jest, ale nie zrozumie tego... Czytaj dalej → Dolegliwości noworodków, Dolegliwości niemowląt Sprawdzone sposoby na bezsenność u niemowlaka Nieśpiący niemowlak to nieśpiący rodzic. A jak wiadomo brak snu prowadzi do chronicznego zmęczenia, nerwowości, problemów z koncentracją. Nic więc dziwnego, że młodzi rodzice, których pociecha w nocy zamiast spać,... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Dolegliwości niemowląt Zapalenie ucha u niemowlaka i małego dziecka: przyczyny, objawy, leczenie Wizja przewianego ucha u dziecka doprowadza Cię do rozpaczy? Zachowaj spokój. Zapalenie uszu to jedna z najczęstszych chorób wśród niemowląt i przedszkolaków, ale nie wynika to ani z przewiania, ani... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wysypka na czole u dziecka: skąd się bierze i jak z nią walczyć? Wysypka na czole niemowlaka nie jest czymś niezwykłym i zapewne każdy rodzic zmierzył się z tym problemem przynajmniej raz. Wysypka może mieć bardzo różne przyczyny: być na przykład skutkiem alergii... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Katar u dziecka Zarówno gęsty, jak i wodnisty katar u dziecka może się wydawać dość banalną dolegliwością. Nie da się jednak ukryć, że potrafią być bardzo uciążliwe. Wspólnie ze specjalistą firmy Tactica Pharmaceuticals,... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wnętrostwo u dziecka: niezstąpienie jąder to najczęstsza wada rozwojowa u chłopców! Czy dotyczy Twojego dziecka? Wnętrostwo u dzieci to wada wrodzona, która charakteryzuje się tym, że jądra nie są umieszczone w worku mosznowym, a w jamie brzusznej lub w pachwinach. Najczęściej występuje u chłopców urodzonych... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie niemowlaka, Dolegliwości niemowląt Gdy dziecko wymiotuje… Co na wymioty u dziecka? Wymioty u dzieci i niemowląt występują znacznie częściej niż u osób dorosłych. Nie zawsze wiążą się z czymś poważnym. Dowiedz się w jaki sposób pomóc maluchowi, co podać dziecku przy... Czytaj dalej → Zakupy dla niemowląt, Dolegliwości niemowląt Aspirator do noska: Katarek czy Frida do walki z katarem niemowlaka? Katara spędza sen z powiek niemalże o każdej porze roku. Wiosną alergie, jesienią i zimą przeziębienia. Nie ma nic gorszego niż katar zbiegający się w czasie z wychodzeniem zębów lub... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wygraj z kolką Co warto wiedzieć o kolce? Świeżo upieczonych rodziców niepokoi często zdrowie malucha; odgłosy z brzucha niemowlaka, grymas, płacz – wszystko to może stać się powodem do podejrzewania dolegliwości, jaką jest... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Napięcie mięśniowe u niemowląt Ostatnio wiele się słyszy o nieprawidłowym napięciu mięśniowym u niemowląt. Wydaje się, że problem ten występuje coraz częściej, ale czy tak jest rzeczywiście? Jakie są objawy wzmożonego napięcia mięśniowego u... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Ciemieniucha u niemowlaka: Sposoby na ciemieniuchę Twoje maleństwo ma na główce żółtawą skorupkę, która przypomina łuskę? A może zjawisko to występuje w okolicach brwi? Nie martw się, to nic groźnego. Prawdopodobnie Twój maluch ma ciemieniuchę, podobnie... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Pieluszkowe zapalenie skóry: Jak wygląda leczenie odparzeń u niemowląt? Pieluszkowe zapalenie skóry i odparzenia pupy u niemowląt są częstą i nawracającą dolegliwością. Skóra małego dziecka jest bardzo delikatna, przez co łatwo dochodzi do jej podrażnienia, a wilgotne środowisko pod... Czytaj dalej →
Angina i powiększone migdałki – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski. Nalot na migdałkach, angina i antybiotykoterapia u trzylatka – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach. Angina ropna u 22-miesięcznego dziecka – odpowiada Lek. Magdalena Reszczyńska. Czas zażywania kolejnego antybiotyku u 1,5 rocznego synka – odpowiada Lek. Konstanty
Dzień dobry!Po pierwsze, bardzo przepraszam za niepokojenie, ale sprawa jest dla mniebardzo ważna. Jeśli uznają Państwo ten wpis za spam, proszę gozignorować lub usunąć. Chciałabym serdecznie poprosić o wypełnieniekrótkiej ankiety. Na wstępie chciałabym też zaznaczyć, że nieprowadzę akcji marketingowej. Przeprowadzam badanie, w którymszczególnie cenne są dla opinie osób z cukrzycą oraz rodziców takichosób. Badanie trwa niecałe 10 minut, jest anonimowe, a jego wyniki będąopracowywane zbiorczo, bez możliwości identyfikacji osóbwypełniają do udziału w badaniu, proszę kliknąć na link:LINK: za Państwa udział i poświęcony czas!
Do najczęstszych objawów cukrzycy u niemowląt należą: utrata masy ciała pomimo nadmiernego apetytu, osłabienie i senność, wzmożone pragnienie, wielomocz, zwiększona podatność na infekcje w wyniku spadku odporności, trudno gojące się rany, zaburzenia widzenia, problemy skórne, w tym rumień cukrzycowy i uporczywy świąd skóry,
Cukrzyca u dzieci zdarza się coraz częściej. Leczenie cukrzycy jest trudne dla dziecka, wymaga bowiem dyscypliny. Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna. Cukrzyca u dzieci zdarza się coraz częściej. Leczenie cukrzycy jest trudne dla dziecka, wymaga bowiem dyscypliny. Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna. Spis treściCukrzyca coraz częstszą chorobą wśród dzieci. Profilaktykę trzeba rozpoczynać już w okresie prenatalnym Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsze występowanie cukrzycy u dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u bardzo młodych. Cukrzyca u dzieci pojawia się coraz częściej. Czy to prawda? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85% całości, cukrzyca ujawnia się. Cukrzyca u dzieci: co możemy zrobić, by do tego nie doszło? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. Cukrzyca typu 2 u dzieci? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie inspiny (inspinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regpujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Cukrzyca u dzieci: jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy czy złego prowadzenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie inspiny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających inspinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Cukrzyca u dzieci: czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego dzieci z cukrzycą muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z chorobą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę inspiny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania inspiny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych inspin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp inspinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów inspiny ludzkiej. Czym są analogi inspiny i czym się różnią od innych inspin? Są produktami bardzo podobnymi do inspiny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od inspiny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak inspiny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko z cukrzycą? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu inspiny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku inspiny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych? Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć. Cukrzyca coraz częstszą chorobą wśród dzieci. Profilaktykę trzeba rozpoczynać już w okresie prenatalnym Źródło: Ile wiesz o cukrzycy? Pytanie 1 z 14 W jaki sposób można zdefiniować cukrzycę? To choroba metaboliczna, która charakteryzuje się niskim poziomem glukozy we krwi. To choroba metaboliczna, charakteryzująca się wysokim poziomem glukozy we krwi. Konsultacja: Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu
Aleksandra Witkowska. Niepokojące zachowanie 3-latka – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka. Problemy z wulgarnym słownictwiem w rodzinie dziecka – odpowiada Mgr Marta Wilk. Jestem szczęśliwym dziadkiem, problem w tym, że nie można ustalić przyczyny/lekarze/ podwyższonej kinazy kreatynowej wynik 418 norma 24-204.
Od lat 80. ubiegłego wieku obserwujemy dramatyczny wzrost liczby nowych zachorowań na cukrzycę typu 1 (type 1 diabetes – T1D) wśród dzieci i młodzieży, w szczególności w najmłodszych grupach wiekowych [1–3]. W Polsce, po transformacji ustrojowej i zmianach ekonomicznych, notuje się jeden z najszybszych wzrostów liczby nowych przypadków T1D. Od roku 1989 wskaźnik zapadalności wśród dzieci i młodzieży w wieku 0–14 lat wzrósł ponad czterokrotnie, osiągając w 2012 r. wartość 22,74 na 100 000 osób/rok [2, 3]. Ta zwiększająca się grupa dzieci, choć pozostająca pod stałą specjalistyczną opieką diabetologiczną, często staje się również pacjentami zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalistów innych dziedzin medycyny. Postępowanie żywieniowe jest natomiast jednym z podstawowych i kluczowych elementów leczenia i edukacji w T1D, gdyż kontrola choroby jest nieustającym balansowaniem spożytych posiłków, podanej insuliny, podjętego wysiłku oraz innych czynników [4, 5]. Ponadto wprowadzenie zindywidualizowanego planu posiłków pozwala poprawić kontrolę glikemii [4–6]. Między innymi z tego powodu artykuł poświęcony został omówieniu zasad prawidłowego żywienia dzieci chorych na cukrzycę typu Co ciekawe, podejście do tego głównego elementu terapii znacząco ewoluowało na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Obecnie promowane jest przestrzeganie ogólnych zasad „zdrowego żywienia”, które zastąpiły zalecaną w przeszłości i dawno już nieaktualną „dietę cukrzycową”, czyli ubogą w węglowodany [4–6]. W rzeczywistości przecież potrzeby żywieniowe dzieci i młodzieży z T1D nie różnią się od potrzeb dzieci zdrowych. Należy podkreślić, iż dla osób z T1D nie ma jedzenia, które byłoby „zabronione”, a jedynie pewne produkty są zalecane, inne zaś należy ograniczać – przykładowo cukry proste [4–6]. W przypadku osób z T1D konieczne jest jednak dużo większe zrozumienie i wiedza dotycząca spożywanego jedzenia. Publikowane przez towarzystwa naukowe standardy czy wytyczne wskazują także na potrzebę indywidualizacji diety oraz – z uwzględnieniem podstawowych reguł – dostosowywanie zaleceń i edukacji żywieniowej do aktywności, preferencji i smaków, potrzeb oraz wieku i umiejętności poszczególnego pacjenta. Dotyczy to także obowiązujących w danej rodzinie zwyczajów, tradycji świeckich i religijnych [4–6]. W innym przypadku starania mające na celu zmianę nawyków żywieniowych będą albo nieskuteczne albo negatywnie wpłyną na jakość życia osoby z cukrzycą i jej bliskich. Ponieważ aktualne wytyczne odnoszące się do postępowania żywieniowego w T1D opierają się na ogólnym schemacie zdrowego żywienia, poniżej przedstawione zasady można odnieść również do populacji dzieci zdrowych, a z pewnymi modyfikacjami – odpowiednie są także dla dorosłych (zarówno zdrowych, jak i tych z cukrzycą) [4–6]. Fakt ten okazuje się niezwykle korzystny, gdyż bardzo ważne jest, aby wprowadzane modyfikacje w kierunku zdrowego sposobu żywienia (nie „diety cukrzycowej”!) dotyczyły nie tylko dziecka/nastolatka z cukrzycą, ale także jego rodziców/opiekunów i rodzeństwa, a w najkorzystniejszym przypadku – całej rodziny. W takich przypadkach nie tylko dziecku będzie łatwiej nauczyć się prawidłowych nawyków żywieniowych i trwać przy nich, ale też pozytywny efekt zdrowotny odczuje cała rodzina, zwłaszcza jeśli występują w niej problemy zdrowotne, jak np. otyłość, miażdżyca czy dyslipidemia. Zgodnie z zaleceniami, w skład interdyscyplinarnego zespołu diabetologicznego powinien wchodzić specjalista dietetyk z doświadczeniem w zakresie cukrzycy i pediatrii. To w szczególności on zapewnia edukację, monitorowanie i wsparcie dziecku, jego bliższej i dalszej rodzinie oraz całemu jego otoczeniu w zakresie postępowania żywieniowego [4–6]. Postępowanie żywieniowe drogą do celu Dążąc do optymalizacji zaleceń żywieniowych, konieczne jest, aby określić ich cele, czyli to, co mają zapewnić, jeśli będą prawidłowo przestrzegane. W pierwszej kolejności, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z dzieckiem z cukrzycą czy też zupełnie zdrowym, spożywane pokarmy mają zapewnić prawidłową ilość wszystkich składników i energii, by uzyskać i utrzymać prawidłowy rozwój dziecka oraz jego należną masę ciała, wzrost i dojrzewanie [4, 5]. Jednocześnie niezwykle istotne jest także to, aby jedzenie dawało dzieciom satysfakcję. Kolejne ważne cele postępowania żywieniowego to utrzymanie: pożądanego i stabilnego stężenia glukozy we krwi, odpowiedniego stężenia lipidów i lipoprotein oraz optymalnego ciśnienia tętniczego [4–6]. Prawidłowa kontrola glikemii jest w T1D najważniejsza, bo bezpośrednio przekłada się na możliwość wystąpienia ostrych i późnych powikłań cukrzycy. Natomiast wraz z pozostałymi elementami wiąże się w tym przypadku ściśle z wysokim ryzykiem rozwoju miażdżycy, której nawet tylko dzięki przestrzeganiu zaleceń dotyczących żywienia możemy zapobiegać i spowalniać jej dalszy rozwój [7]. Nie można również lekceważyć wpływu cukrzycy na zachowania związane ze spożywaniem posiłków. Mianowicie u znaczącego odsetka (szacuje się nawet, że u blisko 50%) dzieci i młodzieży z T1D obserwuje się zaburzenia odżywiania. Również z tego powodu cele postępowania żywieniowego w terapii cukrzycy obejmują także profilaktykę tych zaburzeń – poprzez monitorowanie rozwoju fizycznego na siatkach centylowych, wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI), a także nawyków żywieniowych pacjentów i zachowanie czujności w stosunku do nieprawidłowego postrzegania własnej masy ciała (anoreksja/bulimia/otyłość) [5]. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, by cele związane z żywieniem stawiane przed pacjentem były możliwe do zrealizowania. Ryc. 1. Zapis z osobistego ciągłego systemu monitorowania glikemii u osoby z T1D. Czerwone gwiazdki oznaczają pomiary wykonane glukometrem, niebieska kropkowana krzywa odpowiada wartościom z sensora. Wartości sporadycznie wykraczają poza zaznaczony, pożądany w przypadku tego pacjenta zakres wartości glikemii [ dostęp dnia: Spośród wymienionych wyżej elementów tym, który w postępowaniu żywieniowym jest podstawowym wyzwaniem dla osób z T1D, a dodatkowym w stosunku do osób zdrowych, jest stałe dążenie do normoglikemii w każdym punkcie czasowym. Wynosi ona 70–110 mg/dl na czczo i przed posiłkami oraz 70–140 mg/dl po posiłkach (w dowolnej chwili) [4]. Zalecenia wszystkich towarzystw naukowych zajmujących się cukrzycą – oparte na dowodach naukowych – podkreślają, jak ważne dla obniżenia ryzyka powikłań cukrzycy jest to, aby prawidłowe wartości stężenia glukozy we krwi były utrzymywane w ciągu całej doby, a nie tylko w wybranych momentach, w których wykonywane są pomiary poziomu glukozy we krwi [4–6]. Prawie optymalny zapis stężeń glukozy uzyskany z osobistego systemu ciągłego monitorowania glikemii przedstawia ryc. 1. Bardzo istotne jest jednak, by nie skupiać się na wartościach glikemii jako jedynym celu, tylko traktować je jako liczby mówiące o tym, jak na dany posiłek odpowiedział organizm. Wówczas pozwolą one zoptymalizować insulinoterapię tak, by zminimalizować wahania stężenia glukozy we krwi. MAKROSKŁADNIKI Ostatnio opublikowane wytyczne dotyczące żywienia u osób z cukrzycą zalecają, by dieta dzieci oraz dorosłych pacjentów opierała się na zwykłym schemacie zdrowego żywienia, czyli upraszczając, na tak zwanej piramidzie żywieniowej (ryc. 2) [8, 9]. Koniecznie podkreślić należy fakt, iż jej podstawę stanowi obecnie aktywność fizyczna [8]. Dzieci i młodzież z T1D należy, tak jak i ich zdrowych rówieśników, zachęcać do regularnej aktywności fizycznej. Ruch wpływa dobroczynnie na układ sercowo-naczyniowy i wspomaga kontrolę masy ciała [4–6, 9]. Ryc. 2. Piramida zdrowego żywienia (według Instytutu Żywności i Żywienia) [8] Ponieważ częstość występowania otyłości u dzieci szybko się zwiększa na całym świecie, a przeprowadzone ostatnio badania wykazały, że nadwaga i otyłość rozwijają się u dzieci z T1D w podobnym odsetku, co w populacji ogólnej, to duży nacisk kładzie się na zapobieganie nadmiernemu przyrostowi masy ciała [4–6]. Całkowita ilość spożywanej energii (kalorii) powinna być dostosowana do wieku, płci, tempa wzrostu oraz poziomu aktywności danego dziecka i musi – średnio w ciągu doby – odpowiadać ilości energii, którą ta osoba zużywa. W oparciu o piramidę żywieniową (ryc. 2) i przedstawione szczegółowo poniżej zasady – zobrazowane schematycznie na ryc. 3 – możliwe jest łatwe przygotowanie personalizowanych, elastycznych i zbilansowanych planów żywienia. Zaleca się, by podstawowe źródło dobowej energii stanowiły węglowodany: 45–50%, głównie złożone [4–6, 9]. Wartość ta powinna zmniejszać się wraz z wiekiem i wynosić u dorosłych około 40%. Wśród ekspertów panuje powszechna zgoda, aby u dzieci i młodzieży z T1D nie ograniczać spożycia węglowodanów (w stosunku do ilości zalecanych dla zdrowej populacji), ponieważ może to szkodliwie wpływać na proces wzrastania. Węglowodany są głównym determinantem glikemii poposiłkowej, dlatego też są podstawowym składnikiem pokarmowym, który należy wziąć pod uwagę, planując posiłki [4–6]. Należy sięgać po tak zwane „zdrowe” węglowodany, takie jak pełnoziarniste pieczywo, nieprzetworzone (surowe) owoce, warzywa i jarzyny oraz nabiał i niskotłuszczowe mleko, które należy przedkładać nad inne źródła węglowodanów, w szczególności te zawierające dodawane tłuszcze, cukry czy sól [6]. Glukoza zawarta w tych produktach, zdrowych źródłach węglowodanów, wolniej przenika do krwi, powodując mniejsze poposiłkowe wzrosty glikemii (indeks glikemiczny omówiono w dalszej części artykułu). Podstawowe ograniczenie dotyczy natomiast cukrów prostych (np. glukozy, sacharozy). Osoby z cukrzycą powinny ograniczyć ich spożycie do minimum, natomiast również wytyczne dla populacji ogólnej zalecają, by stanowiły one źródło nie więcej niż 10% dobowego spożycia energii [4–6, 9]. Cukry proste należy zastąpić innymi źródłami węglowodanów, jednak nie jest polecane zastępowanie cukru fruktozą (o tym dalej) [5, 6]. Ryc. 3. Zalecany zbilansowany udział makroskładników w posiłkach i w dobowym jadłospisie – procent energii (kalorii) pochodzących z węglowodanów, białek i tłuszczy [materiał własny] Warzywa i owoce, poza węglowodanami, zawierają rozpuszczalną formę błonnika – wielocukru, który odgrywa pozytywną rolę w kontroli poziomu cholesterolu i lipidów we krwi [5]. Nierozpuszczalna forma błonnika obecna np. w pełnoziarnistym pieczywie oraz nieobranych, surowych owocach i warzywach wspomaga prawidłową funkcję jelit. Według polskich zaleceń należy spożywać do 25–30 g błonnika dziennie [9]. Drugie podstawowe źródło energii powinny stanowić tłuszcze (30–35% dobowego spożycia energii) [4–6]. Ponieważ udowodniono, iż nasycone kwasy tłuszczowe (obecne w pełnotłustych produktach mlecznych, tłustym mięsie i przekąskach z dużą zawartością tłuszczów) są głównym składnikiem diety determinującym stężenie cholesterolu frakcji LDL w osoczu, panuje zgodność, aby bezwzględnie ograniczać ich spożywanie [4–6, 9]. Tłuszcze nasycone mogą stanowić maksymalnie do 10% dobowego spożycia energii, a u osób z hiperlipidemią (stężenie cholesterolu frakcji LDL > 100) – jedynie do 7%. Jak to osiągnąć? Po pierwsze podczas edukacji dietetycznej należy zwrócić uwagę, aby dążąc do pożądanej ilości (45–50%) spożywanych węglowodanów, nie zwiększać całkowitego spożycia tłuszczów i/lub tłuszczów nasyconych. Ponadto należy zalecać jedzenie chudych mięs i chudego nabiału, zmniejszenie ilości spożywanych nasyconych kwasów tłuszczowych oraz zastępowanie ich i uzupełnianie diety produktami bogatymi w jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe (odpowiednio monounsaturated fatty acids – MUFA i polyunsaturated fatty acids – PUFA) [3]. MUFA obecne są przykładowo w oleju rzepakowym, sezamowym, oliwie oraz orzechach. Korzystnie wpływają na układ krążenia i powinny dostarczać do 10–15% dobowej energii [4–6, 9]. PUFA (np. olej słonecznikowy i kukurydziany, soja, tłuste ryby morskie) mają pozytywny wpływ na profil lipidowy, jednak powinny dostarczać jedynie około 6–10% dobowego zapotrzebowania energetycznego [4–6, 9]. Wśród PUFA powinny w diecie znaleźć się dobroczynne kwasy tłuszczowe omega-6 (5–8% dobowego zapotrzebowania energetycznego) oraz kwasy tłuszczowe omega-3 – około 1–2% kalorii – których źródłem są ryby [4–6, 9]. Zaleca się, aby dzieci spożywały porcję tłustej ryby morskiej dwa razy w tygodniu. W świetle ostatnich publikacji w odniesieniu do ryb bałtyckich najmniej zanieczyszczeń wydają się mieć niedrapieżne tłuste ryby, np. łososie norweskie. Białka dostępne w pokarmach powinny dostarczać pozostałych 15–20% dobowego zapotrzebowania na energię [4–6]. Są one składnikiem pokarmów niezwykle istotnym dla zapewnienia prawidłowego wzrostu u dzieci. Dlatego tak ważne jest, by jego ilość spożywana przez dzieci i młodzież była optymalna. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż białko sprzyja procesowi wzrastania tylko wtedy, gdy pokryte jest całkowite zapotrzebowanie energetyczne dziecka. Sytuacją, w której po konsultacji z nefrologiem dziecięcym, mogą istnieć wskazania do ograniczenia spożycia białka, może być nefropatia cukrzycowa. Pozostałe składniki pokarmowe Zalecenia dotyczące suplementacji witamin i soli mineralnych (w tym również witaminy D3), są dla dzieci z T1D takie same jak dla zdrowej populacji, przy czym preferowane są naturalne źródła witamin, a nie suplementy diety. Odnosi się to także do spożycia soli kuchennej, które – zgodnie z zaleceniami dla osób zdrowych – wynosi 1000 mg/dobę (2,5 g soli kuchennej/dobę) dla dzieci w wieku 1–3 lat; 1200 mg/dobę (3 g/dobę) dla 4–8-latków i do 1500 mg/dobę (3,8 g/dobę) dla dzieci 9-letnich i starszych. Najlepiej jest ograniczyć je do ilości pierwotnie zawartej w produktach spożywczych [4–6, 9]. Dodatkowe ograniczenia dotyczą osób z nadciśnieniem tętniczym [4–6]. Substancje słodzące (słodziki) niezawierające kalorii mogą być stosowane przez dzieci z T1DM. Natomiast trzeba zwrócić uwagę na dopuszczone przez producenta ilości do spożycia, których nie należy przekraczać [4]. Podkreślenia wymaga też fakt, iż nie zaleca się zastępowania cukru fruktozą [4–6], choć małe jej ilości (fruktozy naturalnej, z owoców czy miodu) wykazują korzystny efekt metaboliczny: zwiększają wątrobowy wychwyt glukozy, wzmagają syntezę glikogenu, przywracają zdolność wątroby do regulowania produkcji glukozy w warunkach hiperglikemii. Jednak bez wątpliwości pozostaje bardzo negatywny wpływ syropu glukozowo-fruktozowego i nadmiernego spożycia fruktozy. Wśród tych niekorzystnych skutków wymienić należy choćby: szybkie tycie i chroniczną otyłość (fruktoza spożywana nawet w niewielkich ilościach nastawia organizm na produkcję tkanki tłuszczowej, zwłaszcza gromadzącej się wokół narządów wewnętrznych), wzrost ryzyka cukrzycy typu 2, potęgowanie apetytu, spadek wrażliwości organizmu na leptynę (hormon sytości) oraz wzrost stężenia cholesterolu LDL i trójglicerydów we krwi [10]. Bardzo dobrym środkiem słodzącym, do stosowania zamiast cukrów prostych, jest wyciąg z liści stewii – rośliny pochodzącej z Ameryki Środkowej i Południowej. Zawiera on słodkie glikozydy stewiolowe. Są one dobrze rozpuszczalne w wodzie, około 200 razy słodsze od cukru i odporne na temperaturę do 200°C. Przy tym charakteryzuje je również zerowa kaloryczność. Dodatkowo liście stewii to bogate źródło antyoksydantów i aminokwasów. Na liście zaaprobowanej przez FDA (Food and Drug Administration) znajduje się od 2008 r., natomiast na liście europejskiej agencji EFSA (European Food Safety Authorithy) – od 2011 r. [11]. Picie alkoholu jest dopuszczalne przez dorosłe osoby z cukrzycą w umiarkowanych ilościach. Natomiast w związku z tym, iż mimo zakazu spożywania alkoholu przez nieletnich w Polsce, niestety coraz więcej i coraz młodszych osób sięga po alkohol, należy edukować młodzież także w tym zakresie. Najważniejsze jest uświadomienie pacjentom, że jego spożycie (zwłaszcza bez przekąski) może sprzyjać rozwojowi niedocukrzenia [4]. A jak najlepiej przygotowywać posiłki? Zarówno polskie, jak i amerykańskie zalecenia skłaniają się ku tak zwanemu „śródziemnomorskiemu modelowi żywienia” [4, 6]. Odpowiada on przygotowywaniu posiłków prostych, z jak najmniej przetworzonej żywności, z wykorzystaniem głównie produktów surowych i gotowanych al dente (półtwardo). O indeksie i ładunku glikemicznym Choć wpływ różnych pokarmów na stężenie glukozy we krwi zależy przede wszystkim od zawartości węglowodanów, a także w mniejszym stopniu od białek i tłuszczów, to zmienia się on również w pewnym zakresie w zależności od struktury oraz sposobu przygotowania produktu (przykładowo różny wpływ na glikemię mają ziemniaki gotowane, purée czy frytki). Indeks glikemiczny (IG) określa tempo wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu określonych produktów spożywczych bogatych w węglowodany (w skali od 0–100%). Oznacza on zatem jakość węglowodanów, a nie ich ilość. Przykładowe produkty i ich IG przedstawiono w tab. 1. Na podstawie wielu przeprowadzonych badań chorym na cukrzycę zaleca się spożywanie produktów o raczej niskim IG ( 70) [4–6, 12–14]. Tab. 1. Indeks glikemiczny wybranych produktów spożywczych [źródło: IG Artykuły spożywcze 100% glukoza 90–100% coca-cola, płatki kukurydziane, ziemniaki purée, miód 70–90% pieczywo pszenne, pszenno-żytnie, chleb chrupki, ryż biały, biszkopty 50–70% płatki owsiane, kukurydza, banany, chleb pełnoziarnisty 30–50% mleko, jogurt naturalny, jabłka, brzoskwinie, makaron razowy, rośliny strączkowe do 30% surowa marchew, warzywa zielone, fasola, bób Tab. 2. Indeks i ładunek glikemiczny różnych produktów spożywczych Produkt spożywczy Indeks glikemiczny (IG) Ładunek glikemiczny (ŁG) Pieczywo białe 72 10 Pieczywo białe pełnoziarniste 72 8 Ziemniak gotowany 111 33 Marchewki 35 2 Miód 69 15 Arbuz 72 4 Banan 62 16 Winogrona 59 11 Jabłko 39 6 Koktajl z soku porzeczkowego 68 24 Odtłuszczony jogurt 27 9 Chude mleko 32 4 Mleko tłuste 4 5 ŁG = IG x zawartość węglowodanów w 100 g produktu. ŁG dla jednego posiłku: niski ≤ 10; średni 11–19; wysoki ≥ 20 Dla IG produktem odniesienia jest glukoza o IG 100. Światowa Organizacja Zdrowia oraz niektóre z europejskich agencji do spraw zdrowia popierają promowanie również wśród zdrowych osób spożywania produktów o niskim IG, ponieważ takie postępowanie wydaje się być korzystne w zapobieganiu cukrzycy, chorobom układu krążenia oraz nadwadze [9]. Należy jednakże zauważyć, że produkty o niskim IG mogą być wysokokaloryczne i dlatego powinny być staranie dobierane. Ładunek glikemiczny (ŁG) to natomiast metoda, która pozwala ocenić odpowiedź poposiłkowej glikemii na cały posiłek, ponieważ zwykle nie składa się on z samych węglowodanów, do których odnosi się IG. Wartość ta uwzględnia nie pojedynczy produkt, a skład całego posiłku oraz jego wielkość. Przykładowe IG i ŁG różnych produktów spożywczych przedstawiono w tab. 2. Sposoby planowania posiłków Oprócz przestrzegania zaleceń związanych ze zdrowym sposobem odżywiania, żywienie w T1D stanowi również wyzwanie w związku z potrzebą dostosowywania dawek insuliny do spożywanych posiłków. W szczególności dotyczy to modelu funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, która jest podstawowym sposobem leczenia cukrzycy dzieci i młodzieży [4]. Zadanie to wymaga od pacjenta posiadania odpowiedniej wiedzy (między innymi odnośnie do zawartości makroskładników w produktach/posiłkach, IG, ŁG). Aby ułatwić modyfikowanie dawek insuliny, opracowano różne metody oceny składu posiłków (obliczania węglowodanów, wymienników węglowodanowych WW i białkowo-tłuszczowych WBT czy system talerzowy), które w świetle dotychczasowych badań wydają się być równorzędne [4–6]. Ponieważ składnikiem, który przede wszystkim warunkuje poposiłkową glikemię, są węglowodany, to najwięcej metod planowania posiłków skupia się właśnie na nich. Dzieci z T1D uczy się „liczenia węglowodanów” (system anglosaski) lub pochodnej metody – obliczania WW (system niemiecki). W tej drugiej jeden wymiennik odpowiada porcji produktu, który zawiera 10 g przyswajalnych węglowodanów (1 g węglowodanów to równowartość 4 kcal). Dawka insuliny, którą należy przyjąć do posiłku, obliczana jest na podstawie przelicznika insulinowo-węglowodanowego lub odpowiednio do ilości spożywanych WW [4–6]. Oba te systemy ułatwiają utrzymanie stałej ilości węglowodanów w posiłkach, ponieważ pozwalają na łatwe zastępowanie określonych porcji produktów innymi (o równej zawartości węglowodanów). Jednakże nie tylko węglowodany wpływają na wartość stężenia glukozy we krwi. Tłuszcze i białka również dostarczają energii i powodują wzrost glikemii, choć w porównaniu do węglowodanów na tyle samo kalorii wymag... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź
So, 04-04-2009 Forum: Zdrowie małego dziecka - dwutygodniowa biegunka u dziecka!!! biegunka u dziecka pomocy witam mam 1.5 rocznego synka ktory ma 4 dzien biegunke bylam u lekarz ktory przepisal leki nifuroksazyd, lakcis szma kupilam smekte podaje duzo plynow ale dzisiaj przestal mi jesc poradzcie co jeszcze zrobic
Widok (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 10:40 Witajcie, chciałabym zapytać dziewczyny, które miały w ciąży stwierdzoną cukrzycę ciążową: czy przenosiłyście ciążę? Ja na ostatniej wizycie dowiedziałam się, że przy cukrzycy nie powinno się chodzić po terminie i poród powinien być wywołany przed terminem jeśli samo się nie zacznie dziać. Zastanawiam się jak to jest w praktyce, bo jednak lekarze podważają swoje zdanie, trzrymają pacjentki nawet 3 tyg po wyznaczonym terminie byle samo się zaczęło. Ja od swojego lekarza dosatne skierowanie do szpitala na Kliniczną ze wskazaniem, że mam cukrzycę i nalezy zakończyć ciążę wcześniej, ale zastanawiam się czy oni to wezmą pod uwagę. (mój lekarz nie pracuje na Klinicznej). Jak to u Was wyglądało? 1 1 ~foczka (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 11:28 obie ciąże rodziłam po terminie, 8 dni, 4 dni - poród naturalnie się rozpoczął, nie musiałam jechać wcześniej do szpitala, miałam tylko regularnie robione ktg. Tylko że u mnie waga dzieci była prawidłowa (3300, 3500) więc problemu nie było, wyniki cukru też udawało mi się osiągać prawidłowe samą dietą, bez insuliny. 2 1 ~niezalogowana izulucha (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 14:23 fakt nie rodzilam w pl, ale byla to moja druga ciaza i wyszla mi cukrzyca juz w 16tc, wiec zaczelam od diety, pozniej tabletki, a ostatnie 2 miesiace lecialam na insulinie, dziecko rodzilam w 37tc z waga 3900, gdzie celem bylo dziecko ponizej 4kg, oczywiscie mialam planowa cc. ja niestety zmagalam sie z wszeakimi powiklaniami u dziecka po porodzie, ale bylismy wszyscy na to przygotowani. aha 1 dziecko, niby bez cukrzycy , bo 2x mi badano, urodzilam w 39tc z waga 4500kg i nie spodziewal sie nikt takiej wagi, urodzilam tez przez cc. wiec jak dziecko przybiera ok , a ty sie dobrze czujesz to ok. Fakt przy insulinie bardzo przystopowa mi z wzrostem. po ciazy , nie mam tej cukrzycy, choc profilaktycznie co roku mam badanie wlasnie na cukrzyce. 0 0 (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 15:05 Rodziłam w tym roku także z cukrzycą ciążową na Klinicznej, nie słyszałam o wywołaniu przed terminem, mi lekarka kazała się zgłosić ze skierowaniem na wywołanie porodu w dzień terminu z miesiączki jeśli się samo nie ruszy. Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 0 0 ~kasia (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 15:13 trzy lata temu leżałam na patologii na klinicznej przez ponad dwa miesiące, ja cukrzycy nie miałam, ale przez moją salę przewinęło się dużo dziewczyn z cukrzycą, przyjmowali je ok 37-38tc większość miała cesarki. Ale to było trzy lata temu więc może polityka w tej kwestii się zmieniła, ja bym na twoim miejscu podjechała na izbę przyjęć i zapytała co i jak, tylko nie rano, bo wtedy sa planowane przyjęcia i straszne tam zamieszanie. 1 2 (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 15:20 Teraz już nie robią cesarek tak szybko;) sama leżałam na patologi kilka razy jak cukier mi "skakał" ale na poród wywoływany przyjechałam... Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 0 0 ~Maja (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 21:24 Jaagnes a wywoływali Ci odrazu w dzień terminu czy jeszcze leżałaś na patalogi? 1 0 (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 21:43 Rodziłam w 2009r. na Klinicznej. Termin miałam na urodziłam(przez cc - brak postępów porodu i spadek tętna dziecka) :) Dzień wcześniej zostałam przyjęta na patologię z powodu wysokiego ciśnienia (miałam też problemy z ciśnieniem w ciąży) Cukrzyca regulowana dietą 1 1 (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 10:29 Przyjęli mnie dwa dni po terminie z powodu braku miejsc na patologii, dzwoniłam rano i się dowiadywałam;)) czy są miejsca bo jestem z Wejherowa i nie za bardzo pasowało mi jeździć i wracać tak jak to było pierwszego dnia;) Na oddział patologi trafiłam przed południem w piątek, w sobotę miałam próbę oksy, usg dopplerowskie i zwykłe, a w niedzielę rano ok 8h trafiłam na porodówkę na wywołanie. Po czwartej kroplówce przebili mi pęcherz płodowy a ok 19:30 jak już prosiłam o znieczulenie pan Mędraś podjął decyzję o cc z powodu braku postępów porodu, podejrzenia makrosomi płodu i mojej wąskiej miednicy;) Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 1 2 ~Maja (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 10:35 dziękuję dziewczyny za info. Czyli te 2 dni odleżałaś Jaagnes. Dało radę te 2 dni kontrolować cukry na szpitalnej diecie?;) 0 0 ~Monika12345 (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 12:45 hej ja miałam cukrzycę ciążową i nadciśnienie. trafiłam na patologię na Klinicznej w połowie 36 tc ale to z powodu bardzo wysokiego ciśnienia, które nie dawało się zbić tabletkami. w szpitalu potrzymali mnie tydzień, unormowali ciśnienie i wywołali mi poród co do diety szpitalnej to da się opanować na niej cukry bo dostajesz dietę cukrzycową ;) np. zamiast jasnego chleba lub bułki masz ciemny chleb. zamiast mortadeli dostajesz chudą wędlinkę ;) u mnie w ciąży nie dało się cukrów regulować dietą i musiałam sobie wstrzykiwać insulinę. całe szczęście po ciąży wszystko przeszło jak ręką odjął :) a co lepsze przy drugiej ciąży nie miałam ani cukrzycy ani nadciśnienia :) jedna do drugiej ciąży nie podobna :) a lekarka mnie "straszyła" że przy drugiej ciąży pewnie będzie powtórka z rozrywki ;) 1 0 (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 16:14 Dało się;) dla słodkich mam są czasami inne posiłki, nawet smaczniejsze niż dla zwykłych;). Jedzenia jest mało ale dość smaczne;) Na Klinicznej łącznie spędziłam ze 2 mc ale w kilku ratach po 2-3 tyg;) Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 0 0 ~falancik (8 lat temu) 25 lipca 2014 o 23:14 Ja rodzilam w listopadzie i mialam cukrzyce insulinowa . Dostalam skierowanie na kliniczna od swojego lekarza prowadzacego. Zgodnie z jego wytycznymi ciaze cukrzycowa nalezy zakonczyc na ok tyfzien przed terminem porodu. Tak bylo u mnie. Przyjecie do szpitala potem badania, nastepnego dnia proba oxy,a kolejnego po nieudanej probie oxy przebicie pecherza plodowego i porod. 0 2 ~mamama (8 lat temu) 26 lipca 2014 o 19:48 To zależy od tego czy jest powód do szybszego rozwiązania ciazy. Jak wszystko jest ok to nie ma takiej potrzeby. Oczywiście wtedy wchodzi w grę częsty monitoring stanu ciazy spr przepływów i ktg. Ja mam cukrzycę ale insulinową. Pierwsza ciaza zakończona w 39 tc, druga w 35. Pobyt na patologii jedynie w przypadku tej drugiej, bo była z problemami. To właśnie przy cukrzycy insulinowej jest wskazanie do szybszego rozwiązania. Przy ciazowej chyba to aż tak nie wygląda. 0 0 ~mamama (8 lat temu) 26 lipca 2014 o 19:53 Co do diety to na samym szpitalnym jedzeniu przy cukrzycy nie da rady tym bardziej ze ostatni posiłek jest po godz 16. Ja miałam jeszcze swoje jedzenie. 1 1 ~mamama (8 lat temu) 26 lipca 2014 o 19:57 Aha jeszcze co do cukrzycy ciazowej to diabetolog mi mowiła ze kobiety które taka miały to mają 50% szans na cukrzycę II typu w starszym wieku. To tak trochę poza tematem. 0 0 (8 lat temu) 27 lipca 2014 o 17:52 Mi z powodu cukrzycy zrobiono planowe CC. 0 0 do góry
Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe? Lek. Tomasz Budlewski. A jakie sa dolegliwości? Być moze najbardziej odpowiednim lekarzem bedzie reumatolog dziecięcy.n. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Podwyższona kinaza kreatynowa u rocznego dziecka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski.
Dzień dobry Pani! Zachorowanie na cukrzycę nie jest procesem, który zachodzi z dnia na dzień. Niestety, komórki beta wysp trzustkowych (te, które produkują insulinę) są niszczone powoli. Tak więc możliwe, że u Pani dziecka ten proces już się zaczął, chociaż jeszcze glikemia bywa prawidłowa. Czy dziecko ma następujące objawy wskazujące na cukrzycę: silne pragnienie, częste oddawanie moczu, chudnięcie, sucha skóra? Chociaż istnieje też możliwość, że domowy pomiar glukometrem nie jest wystarczająco dokładny i pojawił się błąd metody (proszę sprawdzić glikemię kilka razy innym glukometrem lub w labolatorium przy przychodni). Niestety, zaobserwowane przez Panią wartości stężenia glukozy we krwi w połączeniu z objawami, które wymieniłem wyżej wskazują na cukrzycę. Test obciążenia glukozą warto wykonać, jednakże może wyjść prawidłowo, co nie wykluczy rozwoju cukrzycy, która może rozwinąć się w pełni za kilka miesięcy lub lat. Aby mieć pewność, należy oznaczyć przeciwciała przeciwwyspowe (to one są odpowiedzialne za wystąpienie cukrzycy typu I). Normy dla glikemii są następujące: - 200 mg/dl dla pomiaru o dowolnej porze niezależnie od czasu posiłku, - 140 mg/dl w 120 minucie doustnego testu obciążenia glukozą, - 100 mg/dl na czczo.
Ogólnie ten preparat ma znikome działanie po podaniu doustnie i szybko się wydala z moczem, jednak bez dokładniejszych informacji trudno jest odpowiedzieć konkretnie na to pytanie. Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
W wyniku przeprowadzonych badań odkryto, że otyłe dzieci są znacznie bardziej narażone na zachorowanie na cukrzycę niż dorośli. Dodatkowe kilogramy sprawiają, że aby zapewnić odpowiedni poziom cukru we krwi, zwiększa się zapotrzebowanie na insulinę. Zbyt szybkie przybieranie na wadze sprawia, że dzieci zaczynają chorować na cukrzycę. Na dodatek większość dzieci i rodziców nie wie, co można jeść przy tej chorobie. Zobacz film: "Całodobowe przedszkola dla dzieci" spis treści 1. Czy można uniknąć cukrzycy u dziecka? 2. Jakie są objawy cukrzycy u dziecka? 3. Jak leczyć cukrzycę u dzieci? 4. Edukacja dziecka z cukrzycą rozwiń 1. Czy można uniknąć cukrzycy u dziecka? Ryzyko wystąpienia cukrzycy u dzieci można zminimalizować przy zastosowaniu odpowiedniej diety i dawki aktywności fizycznej. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, co jedzą najmłodsi. Dieta powinna być bogata w nieprzetworzone produkty. Ale powinna być też smaczna. Jeśli dziecko będzie zbyt szybko przybierało na wadze, a na dodatek nie będzie aktywne fizycznie, wtedy może zachorować na cukrzycę typu 2. Niezbędna jest wówczas odpowiednia wiedza na temat tego, co można jeść przy cukrzycy. Jednak warto pamiętać, że łatwiej jest zapobiegać, niż leczyć. 2. Jakie są objawy cukrzycy u dziecka? Najważniejsze w przypadku cukrzycy u dzieci jest szybkie rozpoznanie choroby. Pozwala to na odpowiednie dobranie metody leczenia cukrzycy. Dlatego, kiedy zauważymy, że dziecko: łatwo się męczy, nawet przy wykonywaniu prostych czynności, zmaga się z ogólnym osłabieniem, którego powodów nie można ustalić, jest apatyczne i rozdrażnione, nie przejawia chęci do zabawy; z bardzo żywego dziecka staje się niezwykle spokojnym i sennym, cierpi na zaburzenia widzenia, pije coraz więcej, bez wyraźnej potrzeby, znacznie częściej niż zwykle oddaje mocz, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, gdyż mogą to być objawy cukrzycy. Jeśli przegapimy podstawowe objawy wskazujące na cukrzycę, może się okazać, że u dziecka pojawią się nudności, ból brzucha, wymioty, zaburzenia świadomości, śpiączka ketonowa. Są to stany świadczące o zagrożeniu życia. Ich pojawienie może wynikać z tego, że rodzicie nie zauważyli podstawowych objawów cukrzycy. Może też wynikać z charakteru cukrzycy. Dziecko zmagające się z cukrzycą powinno potrafić mierzyć poziom cukru we krwi Zwłaszcza u małych dzieci choroba może rozwijać się przez dłuższy czas i nie dawać wyraźnych objawów. Na dodatek ból brzucha i wymioty mogą być rozpoznane jako objawy niestrawności i można ich nie połączyć z objawami cukrzycy u dziecka. Także inne objawy mogą być mało charakterystyczne. Dlatego warto dokładnie obserwować swoje dziecko, a nawet zdecydować się na przeprowadzenie badań pod kątem wystąpienia cukrzycy, także bez widocznych przesłanek. 3. Jak leczyć cukrzycę u dzieci? Metody leczenia cukrzycy zależą od jej rodzaju oraz od etapu, na którym się znajduje. W przypadku, kiedy zostanie zdiagnozowana cukrzyca typu 1, leczenie odbywa się za pomocą insuliny. Może wystąpić konieczność hospitalizacji, szczególnie kiedy pojawią się objawy kwasicy ketonowej. Natomiast leczenie cukrzycy typu 2 opiera się na stosowaniu odpowiedniej diety, zmianie trybu życia na aktywniejszy. Może też zajść konieczność podawania insuliny. Bardzo ważne jest odpowiednie żywienie. Dziecko powinno wiedzieć, co można jeść przy cukrzycy. Musi pamiętać o tym, że ilość insuliny jest dostosowywana do ilości węglowodanów znajdujących się w posiłku, a także do aktywności fizycznej. Jest to bardzo trudne, ale dziecko musi się tego nauczyć, a rodzice muszą tego przypilnować. Insulina, która działa szybko i krótko, podawana jest przed posiłkami. Natomiast ta, która działa długo, podawana jest rano i wieczorem. Kilkukrotne podawanie insuliny w ciągu dnia jest niezbędne, aby nie pojawiały się objawy cukrzycy. Insulina może być podawana przez strzykawkę z igłą, pen albo pompę insulinową. Leczenie cukrzycy zawsze zależy od stopnia jej zaawansowania i rodzaju. Cukrzyca typu 1 zawsze wymaga przyjmowania insuliny. Natomiast cechą wspólną leczenia cukrzycy jest dbanie o odpowiednią dietę. 4. Edukacja dziecka z cukrzycą Bardzo ważne jest odpowiednie edukowanie dziecka chorego na cukrzycę. Powinno ono znać swoją chorobę. Musi wiedzieć, że nie jest winne za to, że się ona pojawiła. Dziecku należy wyjaśnić sposób działania cukrzycy oraz znaczenie glukozy w organizmie. Tłumaczenie musi być dostosowane do wieku pacjenta. Lepiej unikać zbyt fachowego nazewnictwa. Wiedza powinna być systematycznie utrwalana i powiększana. Dziecko zmagające się z cukrzycą powinno potrafić mierzyć poziom cukru we krwi. Musi też wiedzieć, jak podawać sobie insulinę. Niezwykle ważne jest nauczenie dziecka przestrzegania odpowiedniej diety przy cukrzycy. Dziecko musi wiedzieć, co można jeść, a czego należy unikać. Musi też pamiętać, co robić, kiedy wystąpią np. wahania glukozy. Dziecko nie może bać się wzywać pomocy, jeśli np. czuje, że poziom glukozy drastycznie spada lub rośnie. Należy też nauczyć je, jakie objawy mogą być związane z hipoglikemią i hiperglikemią i co należy zrobić, kiedy się pojawią. polecamy
Objawy cukrzycy u dzieci to zmęczenie i senność, częste wizyty w toalecie, chudnięcie i pragnienie Zastanawiasz się jakie są objawy cukrzycy u dzieci? Najczęściej diagnozowaną u dzieci cukrzycą, jest cukrzyca typu 1. Z naszego poradnika dowiesz się, na jakie objawy należy zwrócić uwagę, aby móc ją rozpoznać u swojego dziecka.
Cukrzyca u dzieci to najczęściej ta typu 1, ale coraz młodsi chorują także na cukrzycę typu 2. Jak jest leczona cukrzyca u dzieci? Cukrzyca u dzieci: co to za choroba Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, a jej charakterystycznym objawem jest hiperglikemia. Powodują ją zaburzenia wydzielania albo działania insuliny (mogą też występować jednocześnie). Jakie są typy cukrzycy? Podstawowy podział to cukrzyca typu 1 (nazywana często także cukrzycą insulinozależną) oraz cukrzyca typu 2 (cukrzyca insulinoniezależna). Cukrzyca typu 1 dawniej nazywana była cukrzycą młodzieńczą - chorują na nią głównie dzieci i dorośli do 35 roku życia. Cukrzyca typu 2 najczęściej diagnozowana jest u osób starszych, ale dotyka osoby w każdym wieku - mogą na nią zachorować (i coraz częściej tak się dzieje) również dzieci. Istnieją także specyficzne typy cukrzycy: cukrzyca typu MODY (Maturity Onset Diabetes of the Young) - to cukrzyca typu 2, rozpoczyna się przed 25 rokiem życia cukrzyca typu LADA (Latent Autoimmune Diabetes in Adults) - to cukrzyca typu 1, która rozpoznawana jest u osób po 35 roku życia cukrzyca ciężarnych cukrzyca wtórna - cukrzyca współwystępuje z innymi chorobami, nie jest dominująca cukrzyca noworodkowa - to cukrzyca typu 2, dzieli się na cukrzycę przemijającą (pojawia się w 1 tygodniu życia, a ustępuje około 12 tygodnia życia) i na cukrzycę trwałą (rozpoczyna się w pierwszych sześciu miesiącach życia cukrzyca mitochondrialna - cukrzyca typu 2 dziedziczona od matki Cukrzyca typu MODY, cukrzyca noworodkowa i cukrzyca mitochondrialna zaliczane są do cukrzycy monogenowej, czyli takiej, która jest efektem wady jednego genu (cukrzyca monogenowa jest podgrupą cukrzycy typu 2). Cukrzyca typu 1 jest najczęstszym typem u dzieci rasy białej (ponad 90 proc. przypadków). Cukrzyca u dzieci - objawy i leczenie Cukrzyca u dzieci: przyczyny Przyczyny występowania cukrzycy zależne są od jej typu. Na cukrzycę typu 1 nie mamy wpływu, skłonność do jej rozwoju ma podłoże wielogenowe. Nie wiadomo na ile i jakie czynniki środowiskowe mają na nią wpływ, wśród prawdopodobnych wymienia się zakażenia wirusowe, niedobór witaminy D oraz to, co jemy: zboża oraz białko z mleka - kazeinę. Cukrzyca typu 2 - chociaż także zależna od genów - w większym stopniu powiązana jest z naszym stylem życia. Cukrzyca u dzieci typu 1 - związana jest z niedoborem insuliny, co najczęściej powodowane jest niszczeniem przez układ odpornościowy komórek beta wysp trzustkowych (które wytwarzają insulinę) Cukrzyca u dzieci typu 2 - spowodowana jest nadwagą lub otyłością oraz brakiem aktywności fizycznej. W tym przypadku insulina jest produkowana, ale upośledzone jest wydzielanie insuliny i pogłębia się ono z czasem. Objawy cukrzycy u dzieci Najbardziej charakterystyczne dla cukrzycy objawy to: wzmożone pragnienie, wydalanie dużych ilości moczu i wysokie stężenie cukru we krwi. Wśród typowych dla cukrzycy objawów wymienia się także: w okresie wzrostu dziecka masa ciała spada lub utrzymuje się na tym samym poziomie osłabienie pogorszenie ostrości wzroku zakażenia skóry zakażenia grzybiczne (najczęściej obejmują okolice zewnętrznych narządów płciowych) Musimy zrobić dokładne badania, podobne objawy mogą występować przy innych chorobach, nie wskazują w 100 proc., że to cukrzyca u dzieci. Objawy, które mogą wystąpić później (charakterystyczne dla kwasicy i ketozy) to bóle brzucha, nudności i wymioty, a także zaburzenia świadomości i duszności. Cukrzycy typu 2 często towarzyszy także niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (stwierdza się ją u 25 - 45 proc. chorych). Diagnostyka cukrzycy u dzieci Podstawowym badaniem, które należy wykonać to oznaczenie stężenia glukozy w osoczu krwi pobranym z żyły. Inne badania, które należy wykonać (pomogą także w ustaleniu typu cukrzycy) to oznaczenie przeciwciał przeciwko antygenom wysp trzustkowych (ich wykrycie świadczy o autoimmunizacyjnym podłożu cukrzycy) oznaczenie stężenia insuliny lub peptydu C oznaczenie glukozy w moczu, a także ciał ketonowych - w moczu lub surowicy krwi ocena insulinoodporności oznaczenie hemoglobiny glikowanej Cukrzycę podwójną stwierdza się, gdy u chorych mających objawy charakterystyczne dla cukrzycy typu 2 występują także przeciwciała przeciwko antygenom wysp trzustkowych. Cukrzyca u dzieci: normy Stężenie glukozy we krwi w przypadku cukrzycy przekracza 90 mg/dl Cukrzyca u dzieci: leczenie Gdy wywiad i badania laboratoryjne wskażą cukrzycę, należy wybrać się do diabetologa - to on ustali schemat leczenia. Jeśli stan chorego jest poważny, np. rozwinęła się kwasica ketonowa, niezbędna jest hospitalizacja. Dopiero, gdy stan pacjenta się ustabilizuje, możliwe będzie dobranie leczenia. W leczeniu cukrzycy typu 1 najczęściej wykorzystuje się insulinę, a jej dawka musi być dobrana do konkretnej osoby - jej wieku, masy ciała, aktywności fizycznej czy liczby posiłków. Podawanie insuliny ma związek z jedzeniem, zależy także od rodzaju, którą zdecyduje się wprowadzić lekarz (a dokładniej od szybkości, z jaką działa dana insulina). Insuliny, które działają krótko aplikuje się przed posiłkiem, a pośrednie - rano oraz przed snem. Tzw. Szybko działające analogi insuliny podaje się przed posiłkiem, a długo działające analogi utrzymują stałe stężenie krwi przez cała dobę. Cukrzyca typu 2 nie musi być od razu leczona farmakologicznie, czy przy użyciu insuliny. Jeśli została wykryta dość wcześnie, może wystarczyć odpowiednio dobrana dieta i aktywność fizyczna. Cukrzyca u dzieci: dieta Dieta w cukrzycy jest niezwykle ważna. Warto skonsultować się z dietetykiem klinicznym i z jego pomocą opracować dietę, a także opanować umiejętność dobierania dawki insuliny do kaloryczności posiłku. Przestrzeganie diety jest kluczowe, podstawowym źródłem są węglowodany, trzeba nauczyć się je odpowiednio wybierać. Należy także znać indeks glikemiczny różnych produktów. Dziecko a cukrzyca Warto, aby dziecko od początku było świadome tego, że jest choruje, uczestniczyło w spotkaniach z lekarzem, dietetykiem itp. Jeśli dziecko będzie wiedziało na co choruje i z czym wiąże się ta choroba, wcześniej wyrobi u siebie nawyki, które ułatwią mu kontrolowanie choroby. Będzie wiedziało, jak kontrolować najważniejsze wskaźniki, przyjmować leki lub wstrzykiwać insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą Obchodzony jest co roku 14 listopada - tego dnia urodził się Frederick Banting, który odkrył insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą został ustanowiony przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną w 1991 roku (w 70. rocznicę tego wydarzenia). W Polsce w czerwcu obchodzony jest także Ogólnopolski Dzień Diabetyka. Przeczytaj także: Kto ma lepiej: ty czy twoje rodzeństwo? Kolejnością narodzin wytłumaczysz cukrzycę, chore dziąsła, długi i brak szczęścia w miłości Mają troje dzieci, a każde przewlekle chore na coś innego. Jak radzą sobie z codziennym życiem w Polsce? [FOTOREPORTAŻ] Niedożywione dzieci? W Polsce więcej jest tych z nadwagą. Profesor: Celem już nie jest redukcja wagi, a zatrzymanie otyłości Bibliografia: Cukrzyca u dzieci i młodzieży, Joanna Nazim, Jerzy Starzyk [w:] Pediatria tom II, redakcja naukowa Wanda Kawalec, Ryszard Grenda, Helena Ziółkowska, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013, str. 881-887 Cukrzyca, Elżbieta Piontek, Joanna Brett-Chruściel, Daniel Witkowski, Artur Kuś [w:] Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego, redakcja Anna Dobrzańska, Józef Ryżko, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2004 (dodruk 2010), str. 401-426
Magdalena Pikul. Morfologia 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Dr Jolanta Nagadowska. Wymioty po mleku u 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki. Brązowa wydzielina u 1,5-rocznej dziewczynki – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski. Dwa guzki na główce u 1,5-rocznej córki – odpowiada Milena Lubowicz. Moje 1,5 roczne dziecko
#1 Hej przepraszam jeśli taki wątek już był ale nie znalazłam nic podobnego co odpowiedziałoby na moje pytanie. Mam cukrzycę ciążową od 14 tc, obecnie jestem w 34 tc. Po dzisiejszej wizycie jestem załamana bo stosując się do diety cukrzycowej, rezygnując z, wielu produktów na które miałabym ochotę, okazuje się, że wszystko to na nic bo moje dziecko jest większe niż powinno być w tym tygodniu ciąży Wg tabelek powinno ważyć 2200 - 2300 g, a waży 2700 g (wg diabetolog). Dodam, że u ginekologa, na wizycie ważył 1657 g i ginekolog chwalił, że cukrzyca jest opanowana bo syn był pośrodku siatki centylowej. Nie chce mi się wierzyć żeby w 3 tyg przytył ponad 1 kg, tym bardziej, że nie zmieniłam diety. Dlatego zastanawiam się czy pomiar wagi wykonany na innym aparacie usg może być przełamany? Czy to możliwe, że te pomiary nie są dokładne? To moje pierwsze dziecko, w dodatku po poronieniu i przy powikłaniu jakim jest cukrzyca i szczerze mówiąc wszystko co jest odstępstwem od normy strasznie mnie stresuje... Jestem drobnej budowy ciała (160cm) więc dochodzą do tego jeszcze kwestie związane z porodem i wszystkimi ewentualnymi powikłaniami dużego dziecka. W sensie powikłaniami dla dziecka. Czy ktoś miał podobną sytuację i mógłby podzielić się swoimi doświadczeniami? Zwariuję od tego wszystkiego reklama #2 Usg waha sie +-500 g. Nie panikuj #3 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . #4 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . Tak. Tę wagę zmierzyła diabetolog bo nie pasował jej rytm serca w KTG. Po czym podczas usg stwierdziła, że jest wszystko ok z przepływami i rytmem serca. Tyle, że doczepiła się do wagi. Dodam, że od miesiąca chodzę do swojej położnej na KTG raz w tygodniu i ona nigdy nie miała zastrzeżeń do zapisów. Ginekolog też twierdzi, że wszystko jest ok. Kolejną wizytę mam więc zobaczymy co oni mi powie w kwestii wagi. Diabetolog nigdy wcześniej nie robiła pomiaru wagi, a dziś mi wyjechała z czymś takim. Dlatego zastanawiam się na ile ten jej pomiar jest wiarygodny? Bo jeśli syn naprawdę tyle waży obecnie to do 38 tc pewnie dobije do 4 kg... #5 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. #6 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. Dziękuję za odpowiedź. Wymiary główki i brzuszka także oceniała i wszystko jest w porządku. #7 @MiliMay Pierwszy raz słyszę, żeby diabetolog oceniał wagę dziecka... Bo rozumiem, że wykonał USG? Ja bym w tej kwestii raczej ufała lekarzowi, który robi takie badania na co dzien. Z waga za dużo nie pomogę, bo u mnie było w drugą stronę - tez prawdopodobnie za sprawa cukrzycy. Córka ur. 37t1d z waga 2660g, a syn ur. 35t2d z waga 2490g. #8 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg #9 @Okiennica Moja diabetolog była dla ciężarnych, ale nie była ginekologiem i opierała się na wynikach wykonanych przez ginekologa. Nie spotkałam takiego połączenia - przynajmniej u siebie w mieście, więc to raczej nie jest reguła. reklama #10 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg Nie mam pojęcia czy ta moja diabetolog jest jednocześnie ginekologiem ale zakładam, że tak bo przyjmuje w poradni diabetologicznej dla ciężarnych na Polnej w Poznaniu. Cukry mam nieco podniesione naczczo (w granicach 90 do 94). Modyfikuję dietę w zależności od tego co zjadłam i jaki był potem cukier. Kilka produktów już musiałam wyeliminować. Tyle, że za chwilę chyba nie będę już miała co jeść :/ Insuliny nie mam, chociaż jest o niej mowa od momentu kiedy została zdiagnozowana czyli o 5 mc... Jednak ciągle tylko słyszę, że dajmy czas diecie, spróbujmy dietą, że to już końcówka ciąży etc. Tymczasem okazuje się nagle, że dziecko jest dużo za duże :/
Odpowiedziały. Pojawienie się zmian skórnych w okolicy oczu odpowiada najczęściej prosakom. Zwykle prosaki przybierają postać drobnych twardawych grudek o białawym zabarwieniu i są związane z retencją mas keratynowych w obrębie mieszka włosowego. Nie wymagają leczenia i zwykle ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni.
napisał/a: Monika38 2009-01-21 12:59 Moja córka po przebudzeniu cała się trzęsie, tak jakby miała jakieś drgawki. Dzieje sie to tylko po przebudzeniu i oprócz drgawek bardzo płacze. Uspokaja sie dopiero po chwili przytulania i jest to normalne czy lepiej pokazać dziecko neurologowi dziecięcemu? Bardzo prosze o odpowiedź. napisał/a: emeczka 2009-04-08 20:03 U mnie jest to samo - tzn u mojego synka (ma 15 miesięcy). Jeśli ktoś może to proszę dopowiedzieć, bo też jestem ciekawa czy to są powody do jakiegoś większego niepokoju. napisał/a: Angie281 2009-05-22 17:02 Właśnie jestem po 20-minutowym uspokajaniu synka po przebudzeniu. Tak samo, jak go brałam na ręce to drżał i po chwili ogromny płacz, jakby sie czegoś wystraszył. Na chwile przycichał i za chwilę jeszcze mocniej. Nie wiem czy coś go bolało, czy się wystraszył jakimś koszmarem. Czy wy dziewczyny dowiedziałyście się coś więcej na ten temat? napisał/a: Monika38 2009-05-22 18:57 Witam serdecznie. Niestety niczego (przynajmniej ja) sie nie dowiedzialam. Pisalam nie tylko na tym forum, i nic. Kiedys rozmawialam przypadkiem z rehabilitantka i ona stwierdzila ze powinnam pokazac dziecko neurologowi dziecięcemu. Moja córka ma obecnie 1,7 miesiecy i rzadko zdażają sie takie sytuacje, ale sama bym chciala wiedziec co moglo byc przyczyną. Moze powinna Pani udać sie z dzieckiem do tego neurologa. To my matki widzimy co sie dzieje z naszymi dziecmi, a lekarze sa po to aby nam pomoc. Nawet jesli okaze sie ze to nic takiego. Pozdrawiam serdecznie napisał/a: barbara1231 2009-05-24 19:56 Ja bym skonsultowała dziecko z neurologiem i zrobiła np. eeg w celu wykluczenia się upewnić,że to nie to niż zaniechać, gdyż epilepsja opóźnia często rozwój dziecka.
82 poziom zaufania. Szanowna Pani. U dziecka w tym wieku, przyczną bólu brzuszka, są najprawdopodobniej błędy żywieniowe. Nie napisała Pani, co jeszcze zjada dziecko. Może jest coś w jego diecie, co mu szkodzi. Nie napisała Pani również, czy dziecko nie ma problemów z wypróżnieniem.
Wątek: Cukrzyca u dziecka (Przeczytany 859 razy) Kwestie związane z problematyką cukrzycy u dziecka to przede wszystkim odpowiednia dieta. Warto od maleńkości wprowadzać wszelkiej maści produkty, ale dieta osób z cukrzycą nieco odbiega od innych. Polecam zatem sprawdzić propozycje od czyli przepisy dla dzieci, dzięki którym poziom glukozy/insuliny będzie odpowiedni, a dziecko będzie przy tym zadowolone! Zapisane 23 Listopada, 2020, 11:06:43Odpowiedź #1 Przy cukrzycy możesz też pomyśleć o nutridrinkach. Jednym z takich produktów jest Diben, możesz o nim poczytać na stronie Widziałam go u nas w aptece DOZ. Zapisane 19 Maja, 2021, 15:35:07Odpowiedź #2 31 Sierpnia, 2021, 13:11:09Odpowiedź #3 Najlepiej zaufać w tych kwestiach lekarzowi i wybrać się do diabetologa dziecięcego. Wciąż zbyt mało mówi się o objawach i o tym jak wykryć cukrzycę u dziecka, ja sama wiedziałam o tym niewiele, dopóki moje dziecko nie okazało się być chore. Uczulam wszystkich rodziców i polecam zapoznać się z objawami tej choroby. Zapisane
KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu. Okulistyka Ból oka Wady wzroku. dr n. med Monika Łukaszewicz Internista , Gdańsk. 80 poziom zaufania. Do okularków dziecko musi się przyzwyczaić. Wada wczesniej mogła być nie do wykrycia. Lek. Rafał Jędrzejczyk Okulista , Szczecin. 81 poziom zaufania.
Cukrzyca typu 2 u dzieci związana jest przede wszystkim z brakiem ruchu, nadwagą i otyłością, a w konsekwencji insulinoopornością. To jedyny rodzaj cukrzycy u dzieci, któremu możemy zapobiegać. Objawy cukrzycy u dzieci
Re: kaszel przewlekły. U rocznego dziecka pasożyty jako przyczyna kaszlu są raczej mało prawdopodobne. Radzę nie stosowac ambrosolu u tak małego dziecka,gdyż działa wykrztuśnie (wzmaga kaszel),jeśli już to naprawdę trzeba potem dziecko porządnie oklepać. Jeśli to alergia,to Zyrtec powinien pomóc.
.
